vrijdag 28 juni 2013

Ben-Best-Belangrijk

Als fluitist treed ik op in heel Nederland. En voor het spelen tijdens ceremonie bij huwelijk moet ik vaak in het plaatselijke gemeente respectievelijk stadhuis zijn. Indrukwekkende locaties vooral wanneer het om oude en monumentale gebouwen gaat. Niet dat deze gebouwen het probleem vormen. Maar meer onze inmiddels autovrije binnensteden waar ze staan.

Laat ik voorop stellen dat het zoeken van een parkeerplek geheel mijn probleem is. Maar wat me afgelopen week overkwam spant helemaal de kroon.Ik speel met professionele achtergrondbanden die uit een hightech speaker-set komen. Lekker compact past die in mijn Franse dieselmonster. Maar alle koffers moeten vooraf wel uitgeladen worden. Ik moest in een dergelijke autovrije binnenstad zijn. Het bruidspaar had geen ontheffing voor me kunnen regelen. Dus nam ik de dag ervoor nog even contact op met het stadhuis om te informeren. Gelukkig vernam ik dat de paaltjes, die de doorgang naar het stadserf afsluiten, op verzoek door de dienst parkeerbeheer geopend kunnen worden. Na het lossen zou ik dan mijn auto kunnen parkeren in een verderop gelegen parkeergarage. Helemaal in kannen en kruiken.................zou je denken.

Op de bewuste dag stond ik met mijn bolide, ruim voor aanvang van de ceremonie, voor de paaltjes en drukte op de bel. Helaas voor mij heeft de dienst parkeerbeheer van deze stad mensen in dienst met BBB op hun voorhoofd. U kent dat wel, van die mensen die taken toebedeeld hebben gekregen waarvoor ze eigenlijk niet geschikt zijn. Ze voelen het niet alleen maar stralen het ook via hun voorhoofd uit. Ben-Best-Belangrijk staat daar met koeienletters op geschreven. Goed, dat gezegd hebbende stelde ik me voor en legde uit waar ik voor kwam. Zegt deze man dat laden en lossen tussen 06:00 en 11:00 is en hij de paaltjes niet naar beneden zal doen. U raadt het al, stress, paniek, klotsende oksels vielen mij ten deel. Met lichte, doch ingehouden frustratie legde ik uit dat ik het kort had gesloten met het stadhuis. Bovendien las ik nog even de mail voor die ik van het bruidspaar had gekregen om één en ander kracht bij te zetten. Daar had BBB niets mee te maken want als hij me door zou laten gaan was ik in overtreding. Daarop zei ik de beste man dat die bonnen in dat geval voor mijn rekening zouden zijn.

Zo'n kleine 10 minuten later, nadat ook nog eens de verbinding werd verbroken, was ik niets opgeschoten. Ik werd dus gedwongen om mijn auto in de straat, op ca. 200 meter van het stadhuis, te parkeren. Aangekomen bij de parkeermeter constateerde ik dat deze stad voor haar parkeermeters nog niet een modern betaalsysteem heeft. En kijkend naar de inhoud van mijn portemonnee besefte ik dat dit niet toereikend was om de middag door te komen. Dan maar ergens zien te pinnen. Bij een kapper stuurde ze me naar een verderop gelegen bank met pin-automaat. Daar € 10,- gepind om die vervolgens om te laten wisselen. Maar het leek wel of geen enkele zaak deze dag omzet had gemaakt. Want zowel kledingzaak nr-1 als een koffiebar konden niet wisselen. Bij kledingzaak nr-2 moest de bediende eerst nog even een pak scannen alvorens het bedrag succesvol te kunnen verdelen in kleinere porties.

Bijna 30 minuten verder begon te tijd te dringen omdat ik nu lopend alles moest gaan versjouwen. Maar er zou toch wel iemand in het stadhuis zijn die me even wilde helpen zo dacht ik. Helaas voor mij was dat laatste niet het geval. Bovendien moesten alle koffers naar de eerste verdieping gebracht worden. Drie keer lopen later was alles binnen en stond ik te lekken al ware het dat ik een hele marathon had gelopen. Een inmiddels binnengekomen, zeer vriendelijke, vrouwelijke bode voorzag me van handdoek en water. En nadat alles was opgezet wapperde ik in het toilet voor een open gezet raam mijn blouse droog. Net 5 minuten voor aanvang van de ceremonie herinnerde zich niets meer aan wat ervoor had plaatsgevonden.

Na een vlekkeloos optreden met zeer veel mooie complimenten verzocht ik de hoofdbode contact op te nemen met de dienst parkeerbeheer. Hij had gelukkig ook de nodige onderbuik gevoelens gehad bij de hele gang van zaken. De beste man ging bellen en zou het fixen. Vol goede moed ging ik dus naar mijn auto en parkeerde die voor de paaltjes in de hoop dat ze open zouden gaan. Maar helaas voor mij liet BBB ze niet zakken terwijl hij wist dat ik ervoor stond. Na 5 min belde ik maar weer met het stadhuis waarna eindelijk de paaltjes naar beneden gingen. Proficiat en hulde man, ik hoop dat je een hele fijne werkdag hebt gehad.  Je hebt je vast en zeker best heel erg belangrijk gevoeld.

Meer info over fluitist Paul Smithuis vind je op www.paulsmithuis.com




1 opmerking:

  1. Vreselijk dat soort mensen. Je moet ze ook geen uniform aan laten trekken, want dan komt het laagste bij ze boven!
    Het leverde wel een lekker verhaal op!
    Goed geschreven.

    BeantwoordenVerwijderen